اهل جزیره یا اغواشدگان مظهر شیطان دوستی، یعنی مکتب غربیسم، دایه دار عقل ظاهر بین تیز بین هستند!
فانوس عقل را در طوفان جاه طلبی آویخته اند و
از حول حلیم با همین فانوس خاموش به داخل دیگ فرو رفته اند!؟
مرتاضان یکجا نشینی می مانند که از گند کردنشان
بوی تعفن به مشام می رسد!
هی بر سر طبل غربت یهودیان می زنند،تا،
سر وصدای شکسته شدن پای لنگ مکتبشان را کسی نشنود...
_____
به خدا سوگند،
پای میز مذاکره یک حرف حق ندارند که بگویند،
و تنها دلخوشی شان دم تکان دادن سگهای وحشی منطقه ست،
که آنها زمانی پای کثیف خودشان را هم میگیرند، مثل صدام!...
_____
اصحاب فانوس خاموش، دیگر یکجا مانده اند، و
تنها صاعقه ای گاه گاهی بر آنها می تازد، تا بر ترس و وحشتشان بیافزاید!!!
کجا می روید، ای جویندگان زرق و برق،
راه را اشتباه میروید،
مقصد،، برق و زرق نیست،
بگزارید رعدی که بر فرق پیش قراولان جویندگانش خورده جایش ترمیم یابد،
آنوقت شما قدم جای پای آنها بگزارید،
ای سفر به غرب نرفته ها، و ای ندید بدیدها،
چمدان هایتان را سنگین نکنید،
افتادن در مرداب آرزوها با این بار سنگین، سخت تجربه ای ست!
،،،،،،،،،،،،
واما، ای اهل رمضان و بدر و حنین، ای یاسین دوستان،
و ای جمکران رفته ها،
باران دارد می بارد، حتی اگر ابری در آسمان ن باشد...
کاسه هایتان را بردارید، چتر هایتان را ببندید، آسمان کارتان دارد!
گوش به، به خاک غفلت افتاده ها ندهید،؟
شما را به نرمی برگ گل قسم می دهم، ترانه ی شوریده ی آسمانی ها را نوش جان گوش هایتان کنید،
به به، عجب سبکی، عجب آهنگی.....
می خواستم مستی کنم تا مستان لایعقل را دست بیاندازم،
ولایتدار شهر رمضان می نابی بدستم داد که هنوز سر نکشیده از خود بی خود شدم...
- ۹۴/۰۴/۰۶